پییر بیتار-اطعام ٥٠٠٠ نفر

١٢ اکتبر ٢٠١١

تابلوی شمارۀ ٨

اطعام ٥٠٠٠ نفر

یوحنا ٦: ١-١٥
١	بعد از این عیسی به طرف دیگر دریای جلیل که در دریای طبریه است رفت
٢	و عدۀ زیادی که معجزات اورا در شفا دادن به بیماران دیده بودند، به دنبال او رفتند
٣	آنگاه عیسی به بالای کوهی رفت و با شاگردان خود در آن جا نشست
٤	روزهای عید فصح یهودیان نزدیک بود
٥	وقتی عیسی به اطراف نگاه کرد و عدّۀ زیادی را دید که به طرف او می ایند از فیلیپس پرسید: از کجا باید نان بخریم تا اینها بخورند؟
٦	عیسی این را از روی امتحان به او گفت، زیرا خود او می دانست چه باید بکند
٧	فیلیپس پاسخ داد:دویست سکۀ نقره هم کافی نیست که هر یک از آن ها کمی بخورد
٨	یکی از شاگردانش به نام اندریاس که برادر شمعون پطرس بود، به او گفت:
٩	پسر بچه ای در این جا هست که پنج نان جو و دو ماهی دارد، ولی آن برای این عده چه میشود؟
١٠	عیسی گفت: مردم را بنشانید در آن جا چمن بسیار بود، پس مردم نشستند. (حدود پنج هزارمرد در جمعیت بودند).
١١	آنگاه عیسی نان ها را برداشت، خدا را شکر کردو در میان مردم، که بر روی زمین نشسته بودند تقسیم نمود ماهیان را نیز همین طور هر قدر خواستند تقسیم کرد
١٢	وقتی همه سیر شدند، به شاگردان گفت: "خورده های نان را جمع کنید تا چیزی تلف نشود."
١٣	پس شاگردان آنها را جمع کردند و دوازده سبد از خورده های باقیماندۀ آن پنج نان جو پر نمودند
١٤	وقتی مردم این معجزۀ عیسی را دیدندگفتند: "در حقیقت این همان نبی موعود است که می بایست به جهان بیاید."
١٥	پس چون عیسی متوجه شد که آنها می خواهند اورا به زور برده پادشاه سازند، از آنها جدا شده و تنها به کوهستان رفت.

عیسی در دوران کوتاه خدمت سه ساله اش معجزات فراوانی نمود. چند بار اتفاق افتاد که بلافاصله پس از انجام معجزه از مردم کنار کشید. زیرا مردم اورا ماشیح میدانستند و میخواستند اورا به زور پادشاه اسرائیل بکنند. اشکال آن جا بود که مأموریت حقیقی آمدن ماشیح را بدرستی درک نکرده بودند. درست است که انبیا اورا فرمانروا و یا پادشاه اسرائیل خوانده بودند، ولی در حقیقت آنها در مورد ملکوت آسمانی او صحبت میکردند. مأموریت اصلی ماشیح نجات مردمانش از مرگ ابدی به وسیلۀ هدایت آنان به حیات جاودانی بود. بعنوان برۀ خدا او آمد تا بر روی صلیب مصلوب شود و با ریختن خونش گناهان آنها را بشوید. او که خود حیات جاودانی بود ، با هدیۀ جانش بهر کدام از ما این موقعیت را ارزانی داشته که با ایمان به او واجد حیات جاودانی شویم.